Yeniden yazmak

Uzun zaman olmus yazmayali. Ama aslinsa ben hep yaziyorum. Bu zaman diliminde hayatimin ayrintilarinin oldugunu farkettim. Bazen gerekli oldugunu sandiginiz ama hayatinizda aslinda yoklugu varligindan daha cok belli olan insanlar vardir. Ve omlari hayatiniza aldiginiz an siz kendinizi unutuyorsunuz. Ene azindan ben oyle hissediyorum. Ama simdi artik ben ve benim hayatimin ayrintilari var. Yine uzun zaman once durakta otobus beklerken bir arkadsimla soyle demistim: ben artik hayatima temiz bir sayfa acacagim ve her sey daha guzel olacak. Ama sonra tam bu karari aldigim sirada hayatinda bana tesekkur etme firsatini bulup da yaratamamis admi gorunce aldigim butun kararlar o anda degerini yitirdi. Ve sunu anladim:bazi karsilasmalar insanlari sadece siniyormus. Tipki benin o gun sinandigim gibi! Ama sonra bir gun artik gercekten kalemimin onun tarafindan degersizlestirildigini farkettigim an onu hayatimdan cikarip attim. Ve cok huzurluyum. Onu hayatimdan cikardiktan sonra kalemim,yazilarim,ben,hayatim daha degerliyiz. Ve bir sey daha farkettim: veda etmeden once bir kez her seyinizle teslim olursunuz. Hic kacisi yok!teslimiyettir aslinda sizi ondan ayiran. Bosalttim ben hayatimi,beynimi. O yuzden artik daha secici ve kararliyim!